Can Hazan (Hazani)

Şarkım Ezgim Nidam

Caddelerin en karanlık köşesinden çıkmanı bekledim.
elinde bir şemsiye yüzünde gülümsemeyle.
küçük adımlarını atarken ben uzaktan.
la mekan bir zamanda donup kalalım istedim.

An oldu günahlar kucağından firarı diledim
doyumsuz gözlerinle bakarken bana
belki de seni en anlayamadığım anlarda
bakmasın gözleri ya da ölsün nefsim istedim.

Nadan gibi davranmayı hele ki incitmeyi hiç düşünmedim.
senin beni benim seni sahiplenişim de
gözlerinde kayboluşum da avucunda eriyişim de
varlığına susayışım da ve yokluğuna susuşum da duy beni istedim.

Akşamıma doğan bir nura geceledim
istanbulun tüm asudeliğine
asitanenin altın kanatlı martılarına
senin ismini heceletmek istedim

Neden bilmem sonra düştüm ve devrildim
dimağımı kuşsattı tüm inceliğin
dil madeninin gönül köşkünün
duvarlarına kara sevdamı süreyim istedim

Işığım olmasındı sen zaten gözlerimdin
bir istasyon dehlizinde
bir istanbul çıkmazında
düşeyim gözlerine ört üstümü istedim.

Mehlika sultana aşık yedi gence kinlendim
zira senin gönlünün sinanı bendim
hazan olup girsem pencerenden
kapat pencereni baharını istedim.

Hazani

Not:(14.haziran.13) bir gece yarısı umutların sabaha doğmayacağı

Bu şiir toplam 541 kez okundu.
14.06.2013 21:13:46

• Yorumlar
• Yorum Yaz