Kadri KIRMIZITAŞ (tk30762)

DOST BİLDİKLERİM

İnanın onlardı dilimdeki ilk hecem
Seneler senesi dost bildiklerim
Ne zaman başıma bil hal geldiyse
Duyunca kaçtılar dost bildiklerim

Sanırdım kimi bahar kimi yazımdı
Öylesine severdim hepsi iki gözümdü
Efkarımda sazım gül kokulu yazımdı
Düşünce kaçtılar dost bildiklerim

Korkar oldum insanlara dostum demekten
Sofraya oturup bir lokma ekmek yemekten
Kimseye güven kalmadı candan yürekten
Beni başka ettiler dost bildiklerim

Meydana çıktıkça gerçek çehreler
Boşa geçmiş demek bütün seneler
Kolumdan tutup benimle yürüyenler
Kollarımı bağladılar dost bildiklerim

Korkar oldum bana dostum diyenden
Yoka kaybolan varı ıkınarak yiyenden
Ne onlara güven kaldı nede başka birinden
Yalandan ağladılar dost bildiklerim


Hani nerde dost dost dedikleri o güzel insan
Beni görünce biri düz kaçtı birisi yan
Bu nasıl insanlık bu nasıl iz an
Beni benden ettiler dost bildiklerim

Gönlüme açtılar onulmaz yara
Gözümden yaş akıttılar ardı sıra
Anladım gelmiyor dostlardan vefa
Allaha havale ettim dost bildiklerim

Şu koca dünyada bir türlü bitmedi çilem
Kime dost dedimse düşman çıktı nereden bilem
Felek ne bıraktı ağlayam nede koydu gülem
Ne desen konuştular arkamdan dost bildiklerim

Kadri KIRMIZITAŞ

Bu şiir toplam 744 kez okundu.
16.06.2013 20:55:32

• Yorumlar
• Yorum Yaz