Ali Püsküllüoğlu

Uyanik Uykuda

Düşteyim işte. Çikageldi bir güz yeli
hafiften. Bir bugu gibiydi gök.
Ey kendini saklayan geçmiş, ince bir tül ardinda;
Güz geldi ve yildizlarini üstüme dök.

Artik büyüdüm. Ey sonsuz çocukluk!
Atlar, atlikarincalar ve yolculuk.

Tuhaf degil mi, bu leylekler nereye göçer
gök yolunda? Yazdan kalan kanat sesleri
gibi duyuluyor. Her şey bir bir ve örtük,
ince, bilinmez bir yüz sanki.

Bir kuru agaç olarak kalayim mi?
Öyleyse ey güz, dök yapraklarimi!

Gövdemi kemirecek kurtlar toprakta
gözlüyor yolumu. Beklesinler bakalim.
Ayaklarim saglam basiyor daha, yolum var
günlere. Üşüsem, isitiyor kanim.

Ben bir leylegim, uykuda uyanik/ güz geldi artik
Göçüyorum yari uyur, yari uyanik.

Bu şiir toplam 679 kez okundu.
4.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı