hasret rüzgarları (süheyla)

yokluk

büyüyor gün gectikce sanki yokluğun içimde Babam
kor kor yanıyor ateş gibi
bazen dinsede acılrım coğu zaman cıkıyor tekrar ortaya Babam
hiç bitmyecek gibi detler hiç tükenmeyck gibi bu sıkıntılar
Senin yokluğun bunları dahada cok ön plana cıkarıyor Babam
Hani hiç kimse kalmaz ya insanın etrafında kimsemiz kalmadı bizim yanımızda senin gitmeni bekliyormuş sanki bir düşman gibiler hepsi bir bir gidişleri ile ..
aslında bize onlar değil sen lazımsın Babam Senn en cok içimi acıtan senin yokluğun yaralrımın kabuk bağlamaması senin yokluğun Ne Olur AlllahIM Babamı Günahlarını Affet..

Bu şiir toplam 418 kez okundu.
11.08.2013 20:34:16

• Yorumlar
• Yorum Yaz