Ahmet Tufan Şentürk

Kerem''in Arpa Tarlası

Gökyüzünden bulutları kovdular
Boşuna yağmur duası
Ateş düştü canevine dünyanın
Yandı dostlar, yandı,
Kerem’in arpa tarlası...

Yüreği titriyor toprağın, taşın
Tedirgin gökte yıldızlar
Çatlayacak gibi her kafatası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem’in arpa tarlası...

Kapandı sımsıkı pencere, kapı
Sızmıyor ne hava, ne ışık, ne ses
Artık birbirinden korkuyor herkes
Bütün işlerimiz oldum olası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem’in arpa tarlası...

Körleşti duygular ağlamak niye
Tanrı bile düşünmüyor kulları
Kızgın bir çöldeyiz, ellerde asa
Şeytanın elinde kaldı su tası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem’in arpa tarlası...

Başlar kurşun gibi, bakışlar ürkek
Yenilen, içilen zehir, zemberek
Bir çaba ki ölüm dirim çabası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem’in arpa tarlası...

Kısaldı bir uçtan bir uca dünya
Artık olmaz, olmaz, her şey olur ya
Hani nerde kaldı Mesih hülyası
Yandı dostlar, yandı,
Kerem’in arpa tarlası...

Bu şiir toplam 641 kez okundu.
4.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı