okan çelik (okancelik)

Açılmamış Sandıklar

Elimden tutki düşeceğimi unutabileyim gözlerinden.
Yarınımı bıraktığım gözlerine doyasıya bakarım.
Sebepsiz bir şehir havası tutar ellerimi...
Yavaşça dürtülürüm, sensizlik iner kalemime,
Anlarım ki aşk kağıda dökülür ölümüne.

Önce sola sonra sağa bakarım, ama
Anlayamam yeşil ışık yanarken, sorarım:
"Kavuşabilir miyim bir gün sevdiğime?"
Henüz karanlığa bakamayan yarınımda,
Gecelerce okunan masallardan sarsılırım.

Seni ilkokul sıralarında ararım, ama
Bilemem yıllar önce bıraktığını
Adını kazıdığım sıraları.
Düşer ağlaraım...

Yüreğimin beni attığını hissederim sahile,
Denizin sesini dinlediğimizi hatırlarım.
Yaprak yaprak inerken sonbahar yüzüme,
Düşen o yalnız ağıtlara sarılırım...

Henüz gözüyaşlı çocuk tadında
Seni ararım önüme çıkan her nefeste;
Bir sevda seline kapılırım, yanında.
"Neden?" derim konuşmayan sessizliğe.
Cevap veremez bana...
Sensizim! Kendimden utanırım.

Gül yüzlü mutluluklar gördüm yüzünde.
Beni bıraktığın satır arasında,
Yaralıyım derim yerlere kapanırım...

Çığlıklar savururlar kimse bakmaz, bakamaz
Henüz eli yorgun bir hasta kanında;
Kimsa düşmüşlüğümün nedenini soramaz...
Seni geçmişimi bıraktığım bir sandıkta kapatırım.

Seni bir sandıkta bıraktım sanırım.
Ama gönlümde unutulmamış anılar,
Elimde boş Bir hüzünle yaşarım.
Yanımda ise açılmamış sandıklar!!!

Bu şiir toplam 848 kez okundu.
14.09.2007 11:01:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz