Ertugrul Ozdemir (Ert Ozdemir)

İSTANBUL

Beşiğim, evim, nihayet de mezarım
Hapsolmuşum ben sana sen benim hayat zarım
Ah İstanbul! Ben senden ne kadar da bizarım

Ne yüce gönlün var yare de kapılarını açtın
Bizi getirip bir araya nurunu yüzüme saçtın
Şahit oldun halime, yine çökmedi çatın
Ben senin kadar güçlü olamadım İstanbul!

Boğaz rıhtımındayım içimde tuhaf bir his
Senin ise gözlerinde yağmur ve sis
Biliyorum gelmeyecek beklediğim havadis
Yalnızım ben! senin gibi olamadım İstanbul!

Bedenimde ne kadar da hafifledi ruhum
Tufana az kaldı nerde beklediğim Nuhum,
İşte cenazem ve arkada bıraktığım güruhum
Toprağında bana da yer var mı İstanbul?

Bu şiir toplam 333 kez okundu.
12.09.2013 21:23:31

• Yorumlar
• Yorum Yaz