kemal alkan (kemalat)

KEMÂLÂT -1-

Hakikat, şeriat, tarikat, marifet.
Doldur her birini bir kazana,
Tuz, biber, kekik, nane,
Bir tutam da baharat.

Karıştır iyicene, tutmasın dibim.
Ballı pekmez ile dut,
Yaprağım zeytin, incirdir reçelim.

Aylardan Muharrem,
Hazırdır aşurem.
Yemedi hiç kimse henüz,
Böyle leziz bir aşı.

Namerdi, korkağı, haini,
İş bilir fitneciyi,
Koydum aynı ocağa,
Üfler ıslığını tencerem.

Körükleyin külhanlar aşk ile
Dikkat, sönmesin ateşim.

Ne gök duyar feryatları sayhamdan,
Ne cehennem açar kilidini, harımdan.

Yok, gideceğiniz yer, yatacağınız mekân,
Kabul etmez zalimi, arz ile arş,
Kaç bin katı bilmem yerin altı.

Yerin beni,
Atın hem taş, hem de gül.
Yüzün pare pare derimi,
Gülün ardımdan, kahkahalar ile.

Piştim, çiğ iken odumla,
Dünde kaldı cehaletim,
Kalmadı,
İblis ile şeytana hiddetim.

Benmişim meğer gaflette,
İhanet eden.
Bakarken gördüm, göz ucu ile aynaya.

Kemal Alkan
30 Kasım 2012

Bu şiir toplam 576 kez okundu.
19.09.2013 12:02:01

• Yorumlar
• Yorum Yaz