gül kara melek (kara melek)

Ey gönlünü sevdigim yar

Seni tanımadan önce güller açmadan solar sanırdım.
Gûn doğmuş ,gûneş batmış kimin umrumda,
Mevsimler sormadan gelir gelirde giderdi,
Bu şehirın adını bilmeden yaşamışım.
Sahi yaşamışmıyım.
Her gün açtıgım gözlerim hic bakmamış derin derin.
Çocukluğum beni terkettikden sonra hic gülmemişim böyle içten.
Yağmur degil çamur yağmiş et yığını bedenime.
Saçlarımın rengine dönmüş gece.
Kat kat giyinipde ısıtamışım, gözlerinin külü serpmis yüregimi.
Boğulmuş sevda ben deli gibi sevmişim kimin umrunda.
Bir bardak çayımı yudumlarken karadenizin dalgalari gibi çekilmışim kendi kıyıma.
Yabancı bir türkü yakmışım dudaklarıma,
İslık çalıyor bu şehrin rüzgarları.
Toz duman oldu kaldırımlar,
Dünden kalan kokun avuclarımda.
Dua ederken avuçlarımı bir başka sürer oldum yüzüme.
Ey gidi karadeniz ne güzel doğdu güneş üstüne.
Tomurcuk güle dönmemiş daha,
Mevsimler içime işlemiş,
Yaza kışa dönmüş sevda,
Yuregimde bir aşk ,sevgilim hiç bilmemişim bu koca şehrin adını,
Sallanir durur şimdi dilimin ucunda.
Guller açmadan solar sanirdim,
Ey gönlünü sevdigim yar bizim için güller açmamiş daha..

Bu şiir toplam 543 kez okundu.
4.10.2013 18:43:59

• Yorumlar
• Yorum Yaz