Kadri KIRMIZITAŞ (tk30762)

AYRILIK BADESİ İÇTİM DÜN GECE

Acemi şair dedikleri benim. son şiirimi yazacam bugece
Ardından gidişini kutlayacak iki damla göz yaşım
Sevdasını ömrüme gömerek sevgilinin
Mısralarımda hayat bulacak ismi harf harf hece hece
Biliyorum ondan sonra acılar hiç dinmeyecek
Yılanların ağzından çıkan ile veda badesi içerim
Bir el sallamadan ayrılığın ilk günün ilk gecesinde

İşte acemi şair dedikleri adam son şiirini yazıyor
Köşesinde elinde kalemi kalbinde bitmeyecek sevdası ile
Sonsuz karanlığa teslim olmuş canı candan gidince
Bilmeli ki sevdası yine eskisi gibi çekilecek gizlice

Bilmelisin ki hiç istemem sislenmesin güzel yüzün
Her sevdanın bir sonu vardır bilmezmisin
Sonbahar vedalarında yağmur gibi dökülür hüzün
Bir ölümsüz sevda bize yadigar başka ne kaldı elimizde
Vedaları hiç sevmezdik, demek varmış kaderimizde

Gecelerimiz hüsran bürüdü mehtap kederinden gitti
Yalnızlık ölümden beter dayanılmaz bir hicrandır bittik
Bir karanlık gecenin vedası yakıp bitiriyor bizi
Bir başka yalancı bahara kaldı bütün umutlar
Biz ayrılık zehrini içtik bozkır yılanın ağzından

Yağmurlar bir başka yağıyor bu gece hiç görmediğim
Kuşlar bir başka uçuyor kanatları sanki demirden
Hıçkırıklarımın çıkmıyor sesi akarken göz yaşlarım
Temmuz sıcağında terim kar suyu kadar soğuk
Gönlümde büyüttüğüm tüm şiirlerim ölüyor dilimde
Ayrılık kederinden içtiğim bozkır yılanın zehrindenmi ne

Acemi şair kalemini kıracak bu gece son şiirini yazınca
Bir yığın hatıra birde özel gün kalsın ikimize ilk buluşmamız
Mahzun ve çaresiz ayrıldık gözlerimizde hüzün buğusu
Bağırıyordum ses vermiyor kelimeler aciz ve kifayetsiz
Canım diyenler bu gün neden suskun sanki hepsi lal dilsiz

Bulsam diye dualarımı yolladığım ey cennet kaçkını melek
Yarın güneş doğduğunda gün sana nasıl doğacak
Veda buselerin hangi izleri bırakacak dudaklarında
Güzelliğin hangi yüreklerden haraç kesecek
Binlerce ahım, bedualarım varken peşinde

Artık sevda suları bir başka akar oldu içimde
Bulutlar bana ağlarcasına bakar olmuş gökyüzünde
Hıçkırıklarımı boğuyorum senden boş kalan yüreğimde
Bağırsamda duyamazsın ki sesimi
Çünkü feryatlam sessiz çığlıklar çıkmıyor içerden
İsmini yazan harfler bu gün kalmışlar kifayetsiz
Buğulanmış gözlerim nemini silenim yok artık
Ay battı Yıldızlar ardından hazin göz yaşı döker oldular
Onlarda ben gibi kalmış sahipsiz yanlız ve kimsesiz

Artık vedalık sözlerin hazin sonun resmini çiziyor gözlerimde
Yaşanmış hatıralar kadehimde taşar oldu ellerimde
Akan göz yaşlarım tesbih olmuş ya sabır çekiyorum
Seni sevmeyi ibadetten saymışım bilmeden
Sende unutmuşum kendimi dün gece biz vedalaşırken
Yar ha sensizlik ha ölüm ikisi de aynı renk kefenden
Al iki gözüm sende kalsın dünya seyrine kalmadı gerek
Kala kala bir yığın hatıra kaldı bomboş hayallerde
Anlamayana daha fazla söz neylesin
Yılanların zehrini yar kendi eliyle içirmiş
Gül nakışlı kadehten.
Bir kez ölüm güzeldir
Her gün yar hasretiyle ölmekten

Kadri KIRMIZITAŞ
18/11/2013

Bu şiir toplam 537 kez okundu.
23.11.2013 19:48:26

• Yorumlar
• Yorum Yaz