EBRU İYİKAHVECİ (sesizgemi)

SANMA Kİ

Sankın incitme birini incitiğin yerden incinirsin
Bir gün gelir o çok sevdiklerini sen de bir bir toprağa verirsin
Anlarsın yanarsın duvarları yumruklarsın toprağı avuçlarsın
Avuçlarından akar gider toprak tıpkı anan baban sevdiklerin gibi

Sanma ki sen yaşamazsın ölümün acısını sanma ki sen tatmayacaksın
Umadığın anda tek darbede yıkılacaksın işte o zaman anlayacaksın
O an gözlerin den yaş değil kan akacak dışında çığlıklar için de fırtına kopacak
Sonra tanıyacaksın eşi dostu akrabayı göreceksin bir bir onları

Zamanla büyüyecek o ateş o büyüdükçe sen yok olacaksın
Sonra susacaksın ellerin başının arasında saatlerce ağlayacaksın
Dizlerin üstüne çöküp o toprağı saatlerce koklayarak duracaksın
Çiçekleri öpeceksin toprağa verdiklerini öper gibi sanma ki sen bunları yaşamayacaksın .

Yaşadığın gün anlayacak anladığın gün yıkılacaksın
İçinde volkanlar patlayacak kalbinde sönmeyecekmiş gibi ,
Derin bir ateş olacak gel diyeceksin gel ses veren olmayacak
Sanma ki bu dünya da sevdiklerin hep yanın da olacak.

ebru iyikahveci

Bu şiir toplam 505 kez okundu.
7.01.2014 01:35:59

• Yorumlar
• Yorum Yaz