Yunus AKKALE (GÖLGE ADAM)

DÖNÜŞÜR

DÖNÜŞÜR

Bizim elin yüce dağı dumanlı
Eser acı poyraz yele dönüşür
Ayrıldı yavrudan yeri güm anlı
Kavuşur anaya bala dönüşür

Toprak kokar eli, dili yaraya
Koyun kuzu ister kuzu araya
Çiçekler açar bal verir arıya
İnsanlar gülerse güle dönüşür

Fazileti güzel, ahlakı özel
Salınır gezer güzelleri güzel
Anadolu böyle hepsine genel
Kaynaşır insanlar kula dönüşür

Bir dilim ekmeği, bir tas çorbası
Birlikte yerlerde doyar obası
Hepsi giyer birden tek bir urbası
Abası, keçesi, şala dönüşür

Misafir gelse eve, başlar şenliği
Şölen verirler ne güzel benliği
Bizler böyle kurduk nice hanlığı
Kökümüz bir, gövde dala dönüşür


Mürşitler gel der, yol olur dergâhı
Gider geliriz aynı güzergâhı
Fakir, zengin Hu çeker, hem de şahı
Taşlıda dağları yola dönüşür

Bizler ayrıldık kendi elimizden
Çok bela çektik kendi dilimizden
Kırk bir yerinden kırık belimizden
Bu millet bugünde, kele dönüşür

Hastalığa hem dert oldu hayatın
Zehir yedir, kalana kurşun atın
Ne biçim iş, sabit fikir dayatın
Gözyaşı bulanır sele dönüşür

Helal yerken, düştük haram üleşe
Çalışmadan konar hazır beleşe
Gücü yetmez başta duran kalleşe
Aslından azanlar ele dönüşür

Yunus, ne oldu bizlerin asrına
Çakallar dolar hep, havlar kasrına
Baştan gelir bela ayak nasrına
Gelinlik kızlar, gör dula dönüşür.


14 Temmuz 2007-Kahramanmaraş
Yunus AKKALE

Bu şiir toplam 435 kez okundu.
21.02.2014 13:32:09

• Yorumlar
• Yorum Yaz