NURİ YILMAZTEKİN (nuri45)

BIRAKMAM SENİ

Sesim tükenene kadar şiirimi de okurum
Dertliysem de otururum bir köşeye
Sabaha kadar ağlarım
kalbim aşkınla yanmaktayken seni nasıl yalnız bırakırım
Güzel gözlü sevgilim
Seni çok sevdiğimi her zaman söylemek isterim
Sensiz günlerde ben çok beterim
Harap olmuş yıkılmış bir mesken gibiyim.
Perişan halde şehrin boş caddelerinde gezmekteyim.
Yalnızım geceleri
soğuktur bu şehir üşürsün,
Yorganın altında bile donarsın,
Kalbinin üstüne elini koyar sevdiğini anarsın.
Seni çok anıyorum.
Kalbimin üstüne elimi koyup seni sayıklıyorum.
Sen bensizliğin acısını yüreğinde hissederken,
Ben sensizliğin esiri olup,kor alevlerde yanıyorum.
Hasret,mesafe ben bunlara aldırmıyorum.
Çünkü ayıramaz bizi bu kavramlar!
Uzaktı bize biz birbirimizi böyle ölesiye severken uzaktı bize her şey dünya bile uzaktı geçmiş bir tuzaktı gelecek aydınlıktı,parlaktı.
Uzaklardan bir mum yandı.
Herkes söndürmeye çalışırken iki kişi mumun ışığından mı bilinmez
yanan ateşi söndürmek istemez.
Herkes söndürmeye çalışır ama iki kişi mumu söndürmemeyi başarır.
Günler,aylar geçer o mum halâ yanmaktadır.
Biliyorum kıyamete kadar yanacaktır.
Çünkü o mumu yakan insanlar gerçek sevgiyi bulanlardır.
Ben seni buldum.
Gözlerinin ateşinde kayboldum.
Bulamasın beni kimse
Hiç değilse senin aşkınla yanarak ölmek isterim.
Gözbebeğin kadar yakınım sana
Uzaklarda kopsun bir fırtına
Hiç önemli değil sen yanımda
ben yanında olduktan sonra.
Aldırmam kimseyi sorun etmem hiçbir şeyi.
Ben sende buldum gerçek sevgiyi.
Sakın korkma sevgilim bırakmam seni...

Bu şiir toplam 537 kez okundu.
2.10.2007 18:25:05

• Yorumlar
• Yorum Yaz