İsa ŞANS (IsaSans)

Kazanç Allaha bağlı!

Nineler anlatırlar bir fakir köylü vardı
Aile kalabalık geliriyse pek dardı
Bütün yaz çabalamış temin etmiş zahîre
Katlanmış bir zahmete, katlanmış bir kahire.
Adı Hasandı onun; hülyâsıydı zenginlik
Gündüz gözünden kaçmaz, rüyasıydı zenginlik!
Bir gün şehre iner cebinde [5 Kuruş] var:
Ne alıp ne satayım? Tâlihim olmaz ki yâr!
Böylece yürür gider bir çömlekçiye varır
Kazanç yolunu buldum… der, içinden kabarır
O zaman bir pencere Şeddad’ın İrem’inden
Açılır gözlerine… Bir Ah! çeker derinden
Düşünür; “senin evin bu kış rahat mı, rahat
Ne durursun? Bunlardan birkaç tane alıp sat
Alır bir çift çömleği,uzatır 5 Kuruşu
Pilânı gayet güzel , güzel hayal kuruşu
“Farzedelim bunları köyde verdin beş’ere
Aldığın 10 kuruşu...Tamam…Versen şeylere!
Bu hülyayla çömleği alıp çomağa takar
Çomağı omuzuna bırakıp yola çıkar:
Evet… Farzedelim ki 10 Kuruşa satarım
Alış-veriş oldukça çoğalacaktır kârım
On yumurta buradan getirir 5 Kuruş kâr
Bundan kolayı var mı, bundan basit mi var!
İşi küçükten alsam… Yarın merkep alırım
Öbür gün bağu bostan; ötede tarlalarım!
Hele Beş-On Yıl Sonra? Çiftliklerim olacak
Meralara binlerce koyun, kuzu dolacak…
Derken şu bizim Hasan tasarlar Milyârları
Bir yandan da yürüyor, aşıyor bayırları
Çıkar taşlık bir yola gözleri hep ilerde
Çünki artık kurtulup vedâ edecek her derde!

Bu ne müthiş bir zekâ,bu ne güzel akıldı
Yolda yürürken taşa ayakları takıldı!
Hasan, müthiş sarsıldı gözünden şimşek çaktı
Çevik bir hamle ile hemen geriye baktı
Fesi bir yana uçmuş, ayakkaplar bir yana
Değme insan dayanır bu anki heyecana.
Gözünü korka korka çömleklere çevirdi
Kırılmış artık onlar…Hasan birden delirdi!
Heyecânı geçince aklı başına geldi
Tövbe istiğfâr etti şu sözleri söyledi:

Eğer Mâ’bud vermezse kimden beklenir umud?
Doğru söylenmiş: Mâ’bud vermezse neyler Mahmud?

Diyarbakır 1951

Bu şiir toplam 364 kez okundu.
4.05.2014 14:33:25

• Yorumlar
• Yorum Yaz