yusuf er (yusuf er)

Ölü bir dalın ucundan sızan şiir

Ölü bir dalın ucundan sızan şiir

Sen aklıma düşünce ellerimden önce kalbim tutuşuyor
Sen aklıma düşünce bir nehrin çağıltısı dokunuyor kullarıma
Gençken dokunaklı yaşanırmış, aşkların büyük kıyameti
Ve o zaman büyürmüş, küçük şairin büyük dünyasında ki kelimeler
Kelimeler, büyük lügatleri dolduran, ama gönlümü susturamayan
O kelimeler, yokluğunda kışımı yaza çeviremediler…

Dünyanın bütün dil çevirmenleri toplanın bir sorum olacak size; ‘’Karşılığı
hiçlik olan, yalnızlığımı hangi kelimeniz kapatır’’?
Sustunuz: çünkü aynalarda yüzünüz biraz yarım, biraz eksik, biraz da yabani
Siz hiçbir kelimeye vakıf değilsiniz, ya da kelimeler sizin dilinize.

Ben tamda burada sizlere derdimi anlatırken; dışarıda unuttum
Beni sil baştan başlatacak o baharın güzel kokusunu
Kaçırdım aşkın trenini, kaçırdım vagonlar arası geçiş iznini
Dünya dedim: haykırdım, bana olan düşkünlüğün bu kadar mı?
Sustu; susunca sana olan benliğimden bir parça koptu.

Şimdi bir şiir sızıyor ölü bir dalın ucundan
Gözlerim boşluğa bakıyor
Korkaklığımı ıslık çalarak, geceyi bölerek kapatıyorum
Oysa kapanmayan ne çok şey var!


/yusuf er/

Bu şiir toplam 479 kez okundu.
8.05.2014 23:34:47

• Yorumlar
• Yorum Yaz