Hasan Ulusoy

bir gülüşe değmedi

Karanlık dehlizlerden inerken seni andım,
Secdedeydim, başımı, kaldırmadan bekledim.
Aldığım yol emrinin, sancısı yordu anamı
Bir aşk ile yıllardır, yolunda emekledim...

Ah, mübarek vuslatın, hayliyle geçen anlar
Senden başka gel diyen, her kim ise yok dedim
Aldığım mücevherler, kire pise bulaştı
Mantığımda maraz var, kire pise pak dedim...

Levhi Mahfuz emrinde, her şey senindir mutlak
Yarım yamalak ilmim, nasıl kavrar seni dost
Sağa sola savrulan, savruldukça dağılan
Tükenmişlik yolunda, çekip kurtar beni dost

Bu başlayan yolculuk, sana doğru gelirken
Baş bedenden habersiz, ayak, tırnak gereksiz
Yıkılmışken yol açtın, savurdun kül eyledin
Bir mübarek yel esti, aldı gitti sebepsiz.

Ölümcül baharların, son demine yetiştim
Çiçeklerin ezginliği, içerime dert oldu
Bu fani benim için, bir gülüşe değmedi
Mert diye sırt verdiğim, namertten namert oldu

Bu şiir toplam 1.100 kez okundu.
9.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı