Burhan Kale (KALE)

Babam

Ankara, Sivas’la, Bayburt, Kayseri…
Kalem değil kalbim yazıyor babam…
Gittiğin uzak mı gelseydin geri…
Hasretin bitmez ki azıyor babam…

Hani ellerin ya nerde nasırlar,
Bak yolum tükendi dolu kusurlar,
Sensiz gün mü geçen değil asırlar,
İçimi özlemin yakıyor babam…

Bakışın gibi bir bakış dünyada
Göremem görünmez bil ki rüyada
Sandalye sallanır resmin masada,
Suçluyum yüzüme bakıyor babam…

Senden sonra zaman durmuş akmamış,
Zalim arsız sözüm duymuş takmamış…
Senin gibi kimse bana bakmamış,
Günler, aylar canım sıkıyor babam…

Duanla erdiğim sevdiğim, yârim…
Oğluma ad oldun çok şükür derim…
Soğanı ekmeği bir garip yerim,
Sensizlik taş olsam yıkıyor babam…

Adamın fenası kelamın hası
Geçmişse başına, tarağı tası
Toplayıp git, derdin tutmadan yası,
İyileri kötüler yakıyor babam…

Demem o ki iyi, saf, masum, duru…
Kötü cevap vermez sorar hep soru…
Yaştır yaktıkları yakmazlar kuru…
Bu düzen zalime gülüyor babam…

İnsanın insana zulmü bitmiyor…
Ciğeri beş para satsan etmiyor,
Zalimler ömürlük gelip gitmiyor…
Sen yeşert insanlık ölüyor babam...

Bu şiir toplam 595 kez okundu.
19.06.2014 11:20:32

• Yorumlar
• Yorum Yaz