kağan işçen (kagan_iscen)
Bir Kuşkudan Ölüm
Bir Kuşkudan Ölüm
deniz kuşları deştiler beynimi
derin bir düşüncedeydim
çamur rengi bir dalgayla
kıyıya vurdu cesedim
tek kurtuluş adasıydı ölüm
dizginsiz
rahvan
bir kuşkuda vuruldu sözüm
yoruldum...
yollarla kıyasıya dalaşmaktan
kafamı kaldırmadan
geldim kapına ayakkabılarımı çıkardım
sofrana ellerimi yıkadım
gülüşüne umudumu hazırladım
acına vicdanımı sundum
uzak dağı oldum son düşünün
sonsuz
sınırsız
bir koşuda duruldu özüm
soruldum...
sisli soğuklarda sokağını arar
karabasanlarda saatini kurar
kurak yazlarda suyunu düşünür
ilkyaz demeden durmaz saçlarının ıtırına
akma zamanı şah damarımın
kağan işçen...
Bu şiir toplam 375 kez okundu.
1.07.2014 01:33:08