ORHAN ÖZTÜRK (132082063)

DOSTUN VAZGEÇİLMEZİ

garip bir düşünceye esir düşüyor bazen insan. bunu yüreğine kazımış gibi zulmedip durur kendisine.gözleri görmez dili susar bu durum karşısında.bir çıkar yol düşünmek ister o an ama ne çare. kapkara bir kuyuya düşmüş gibi görmez hiçbir şeyi, düşünmez hiç kimseyi. insanoğlu işte zoru kendisine hep son çare olarak görür. başkasının var olan umudunu düşünmez, kendi düşüncesinden de vazgeçmez olur. çaresizce kıvranıp durur. ne garip bir durum değil mi. ama umutsuz olmamak lazım yine de. çünkü dostunun var olması umudunun yok olmaması demektir bence. neden mi kimi zaman içini kemiren dertlerini duymak duyurmak istersin ama herkese değil yalnızca seni anlayabilene, dertlerine derman olabileceklere anlatmak istersin. işte o zaman ihtiyaç duyacağın dostunun olması ne güzel değil mi. o dost ki insanın yüreği sızlayınca gözleri yaşaran, mutlu olduğun anda da hep mutluluğundan dolayı gözleri parlayan bir dost.herksin hayali belki de en büyük isteği böyle dostlara sahip olmak.bu öyle bir umut ki bir aile sıcaklığı ile insanı saran onu hiçbir zaman başkalarının gururuna ezdirmeyen sadece yüreğine mutluluk ve güven aşılayan büyük bir umut.

Bu şiir toplam 380 kez okundu.
25.07.2014 17:41:35

• Yorumlar
• Yorum Yaz