kağan işçen (kagan_iscen)

Sulu Gözlü Yoldaş

Sulu Gözlü Yoldaş...


...soğuklarla baş edemeyen saçların
dumanlı dudaklarına selam çakar gibi alnında
cebinde taşıdığın matbaa kokulu umudunu
kıskanırken ilk gençliğim :
"olacak" derdin "olacak"..."
"göğe bak anlarsın
bulutlar bir Nâzım için geçmedi böyle
pespembe bir sabahın ağzında üşüdük ya birlikte
ellerime tutuşturduğun şiirini kaç kere yüreğime ısladım
ufaklık
sen öyle dünya meydanında griye tutkun
ben grinin içinde dünyayı senin rengine boyuyorum...
çocuklar gibi devrimci olur musun sulu gözlü yoldaş
seni sırf yüreğime sunduğun sözcüklerle bırakamam
bir kez...
ödünç heyecanını terbiye ettiğin tarihe tutunmayı
kitap sayfalarını didiklenmeye bırakmadan
sesine sarılmakta bul...
göğsünü açıp her gece böyle
annesizlik kabuslarının o bitmeyen dönemecinde
ağlamalarının ortasından çıkar gülüşümüzü ortaya
ben hep dönüşsüz son gidişim sandığın
daldığım o korktuğun sokaklarımda
sen kalabalığına gürültüsüne sığındığın ana caddelerinde
ama nasılsa tek yürek atıyormuş işte ikimizde de
sulu gözlü yoldaş
birimizden biri uykusundan olacak illa ki
birimizden biri yokta yoklukta
işte ocakta
ama hepimiz aynı umutta"...


"akşam sarısı derdin
özlem bu
bizimle birlikte gelmiş
veremli bir öksürükle yağmur
yıkamasa ağrılarımızı
götürmez üşümemizi sabaha"...



"sulu gözlü yoldaş
akşam yollarında karanlığa sarılmaya talip
kızma
aklı yetmiyor zamana yine belki ama
acıdan mahçup bakışlarına samimilikte meşhur
başka iklimlere de anlatıyor seni nasıl çocukça sevdiğini
hem korkulu sokaklarında gezmeyi seviyor da artık
sesler ve kokular topluyor sana dair
senin uğrunda bir tarih bıraktığın
mutluluğunun adına"...











anısına ...saygıyla...coşkuyla...








kağan işçen...

Bu şiir toplam 846 kez okundu.
6.12.2016 14:49:14

• Yorumlar
• Yorum Yaz