Can Yücel

İğneli

ANAM BABAMA AŞIK OLMUŞ,
BABAM DA ANAMA.
GEZELİM BU ÇARŞAMBA DEMİŞ BABAM.
SUR-DİŞLİ ANAM, ÖYLE ŞIK BİR FİSTANI YOK,
ABLASININ NİŞANLIĞINI İSTEMİŞ ÖDÜNÇ,
TEYZEM DAHA TOPLU, OTURMAMIŞ ÜSTÜNE ENTARİ,
TEYELLE, İĞNEYLE AYARLAMIŞLAR ÜSTÜNE
ANAMIN.
BABAM, KAVİLLERİ ÜZRE, GELİP TOPKAPI DIŞINDAKİ EVLERİNE,
ANAMI ALIP, KAÇBİR TIRAMVAYLAN AKTARMA,
BEBEĞE GÖTÜRMÜŞ O AFRODİT''İ
BEBEK SIRTLARINA ÇIKMIŞLAR.
BABAM OTURTMUŞ ANAMI ÇAYIRA,
DENİZİ GÖSTERMİŞ,
İYİ ŞEYLERDEN SÖZ ETMİŞLER,
DERKEN ÖPECEK OLMUŞ ANAMI,
ANAM ÇOKTAN RAZI.
BABAM EL ATINCA ORASINA, BURASINA,
FİSTANDAKİ İĞNELER BATMAZ MI ELİNE!
AY! DEMİŞ BAĞIRMIŞ BABAM...
O GÜN, O ÇAYIRDA, O AN
DÜŞTÜĞÜM İÇİN BEN ANAMIN İMGELEMİNE,
YAŞAMDA DA, ŞİİRDE DE
BÖYLE İĞNELİ KONUŞMAKLIĞIM.

Bu şiir toplam 859 kez okundu.
10.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı