Tomris

Düz yazim

Umutlarım, yaşadıklarım, sevdiklerim, bıktıklarım…
Bunların hiçbiri hakkında hiçbirşey bilmeyenlerle evcilik oynamaktansa uzak
durmayı tercih ediyorum. Yapmacık gülüşler, vaadler.. empati olayının
varlığından bile haberi olmayanlardan anlayışı nasıl beklersin ki? İçim bir
deniz gibi.. bir anda dalgalanıyor bir anda duruluyor. Bir sürü deniz anası,
yosun… istenmediklerini bile bile gelirler. Otururlar kıyıya. Bütün deniz
onlara ait iken ille de kıyıyı isterler, görünmek isterler. Sonra da seyret
kaçışan ahaliyi… Umursamadığımı söylesem de bir burukluk oluyor. O da
zamanla beni sadece sığ iken sevdiklerini, seveceklerini düşününce
siliniyor.

Bu şiir toplam 844 kez okundu.
22.12.2005

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı