Kahraman Kalkan (kalkan)

SEN.. SEN

SEN..SEN..

Gören
Beğenen
Seviyorum diyen
Yalvaran
Aldatan sen..sen..sen..
Benimle oynayan
Kalbime giren
Orada yuva yapan
İğrenç acımayan
Yılan sen..sen..sen..
İsteyen saray konak
Asansör basamak
Kanı bozuk donuk donuk
Yalınayak,kırkayak
Çıyan sen..sen..sen..
Dizgin desen sende
Hak desen sende
Suçlar hep bende
Ben benek benek bende
Koyan sen..sen..sen..
İçime giren
Ruhumu kemiren
Yavaşça öldüren
Sefa süren
Doyan sen..sen..sen..
Daha yirmi yaş
Kalmadı göz,kaş
Bel bükük eğik baş
Ölmeden iki dikili taş
Koyan sen..sen..sen..
Kalbimi alan
Fetheden sultan
Karanlığa dalan
Giden ve kaybolan
Yalan sen..sen..sen..
Ben yandıkça haz
Binbir eda naz
Sanki üstüne farz
Şeytanca laf söz
Uyan sen..sen..sen..
Derdim çok ne yazarım
Bazen böyle azarım
Ağlarım,sızlarım
Cehennemde mezarım
Kazan sen..sen..sen..

Kahraman KALKAN
Haziran/1999-MALATYA

Bu şiir toplam 786 kez okundu.
30.11.2007 16:04:17

• Yorumlar
• Yorum Yaz