Umut Güner (love)

Aşk İnsana Küstü

Kıyıya vurmuşsun sanki istenmezmiş gibi
Belli küsmüşsün
Değer bilmeyenler yormuş seni
Bak masum çocuk gibi boynunu bükmüşsün
Yorma kendini konuşma
Canın yanmış belli
Yıllardır hükmettiklerin baharı unutmuş
Senin kattığın hayeller,yeminler,canlar
Anlaşılıyorki yosun tutmuş..
Oysa herşey sensin..
Her kapıyı çarpanda açanda
Umutda,ekmekde,dinde,yeminde
Dört mevsim sensin
Baharların perisi
Eylülde dökülen sararmış yaprak
Yarınlarda yeşile hasretsin..
Sana doğar güneş gülerek
Senle çoşturur ay yürekleri
Dalga dalga köpüğe bular ümidi,hasreti..
Titretirsin elleri terleterek
Kimi zaman rengarenk
Kimi zaman siyah bir zindan
İlk yakalandığında anlar aslında her insan
Sen içimizde uçuşan kelebek..
Küsme dünyaya senle anlam bulur heyecan
Kalmıştır mutlaka sonbahar yüreklerde
Döktüğün yaprak
Vardır hala kudretinden dağlar delen Ferhat
Saklıdır bilirsin sen gibi herşey içte
Yaşanır mı sanırsın
Sen olmayınca insanın içinde..
Bilmez misin seni kaybedenlerin içini
Son nefeste seni söyleyenleri..
Kirlettiler biliyorum..
Eskisi gibi kalmadı anlamın
Öyle deli deli esmiyor artık kalpler
Vurmuyor kıyıdan kıyıya
Hissedersin ama sen
Var hala yıllarca bekleyip
Senin attığın ateşte ölenler..
Hadi burkma yüreğini
Sen dağıtmalısın içleri
Uykuları bozup sabahlamalısın
Uyumadan güneşle uyanmalısın..
Tekrar yaşatmalısın gerçeği
Uğrunda ölümleri,eskimeyen seneleri
Her yaşta insan seni bilmeli..
Uyandığın uykudan kalk
Yine masallar efsaneler yaşat bize aşk..

Bu şiir toplam 2.024 kez okundu.
23.12.2007 22:25:47

• Yorumlar
• Yorum Yaz