Süleyman SOYDURAN

mevsimlerden kış

mevsimlerden kışı yaşıyorum;
senli sensiz, çırılçıplak ruhum.
sessizce yürüyorum geç saatlerde,
dökülmüş yapraklar arasında
ne o gecenin sensizliği yıkıyor beni,
ne de yavaş yavaş ölüme direnen bedenim.
beni yıkan geçmişim,
beni mecalsiz bırakn hayallerim.

hayallerim vardı gerçekleşmeyen,
bir de çok istediğim müptelası olduğum sevgin.
gözlerim vardı senden başkasına kör,
senden başkasına isteksiz.
sen yoktun, geride kalan bakışlar
ve bitik tükenen umutlar.
umut içindeydi, sevgi kalbimde,
adın dilimde.

kar yağıyordu, soğuktu
her yer inciler gibiydi.
ağaçlar yapraklarını dökmüştü,
senin benden döktüğün sevgi yağmurları gibi.
yürüyordum karlar arasında düşünmeden,
başım dik ama sensizim.
anladım ki mevsimlerde kış ve sen yoksun..

Bu şiir toplam 593 kez okundu.
15.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı