Süleyman SOYDURAN

umut ve özlem dolu pazar günleri

yine günlerden pazarları yaşıyorum
dünyamda pazarlar hiç bitmesin istiyorum
çok seviyorum pazarları doğan güneşi
çok özlüyorum pazarları yaşadığım değişimi


şöyle esneyerek ve uykuya doyarak kalkmak yataktan
sonra soğuk bir duş almak ve unutmak olan bütün kötü hallerimi
ve mutfaktan gelen sıcacık demlenmiş çay kokularını
bir de doktorumun yazdığı yaşam ilaçlarımı
sevgili pazarım senin sayende külli sarayın bahçesindeyim
içimin içindekileriyle beraber huzurlu yaşıyorum


bahçedeki bütün işleri ben yapacağım bu gün pazar diye
ben sulamak istiyorum manolyayı
ve ben koklamalıyım portakal çiçeklerini öncelikle
güneşin ilk ışıklarını ben içeceğim yudum yudum

akşam olurken güneşin batışını hüzünlü bi şekilde seyrediyor olacağım
bir pazar günüm daha bitecek ama gelecek pazarlardan hala umutluyum
en sevdiğim çiçekle(manolya)başbaşa kalmak isteyişim var bir de
onunla olmak ne güzeldi ne büyük mutluluktu benim için


ölmek gibi bir durumum yok şimdilik
bir gün azrail gel derse dinlese beni bi şartım var
beni akşamüstü özellikle de pazar günü al ne olursun
en sevdiğim bugünde manolyamla son kez her sabahki gibi
beraber olmak ve ağlamak istiyorum için için


benim için her gün bir dün olacak biliyorum
ölüm gibi sessiz olacak manolyamla ayrılığım
geçen günlerime bazen gülecek bazen de ağlayacağım
belki tatlı bir gülümseme bazen de küçücük bir hatıramız vardı ya
işte bunlar yetecek ağlamama manolyam,sevgi nehrim benim

Bu şiir toplam 584 kez okundu.
15.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı