hasan cuşa (bizar)

İskeleye Vuran Yalnızlık

Denizler arasında yükselen

Dalga dalga yalnızlık,

Sığınacak bir liman arar

Tüm öfkesini dindirmek uğruna

İskeleye vura vura

Yok olacağını bile bile

Vurur sahilleri

Olmadı kendini,

Yok eder var eden yerden

Kaya gibi bedenine

Her vuruşunda

İçinden bir şeyler koparır,

Kol kola girmiş yalnızlık.

Kimi zaman dert yüklü gemileri omuzlar

Kimi zaman da bu kadar derdi

Taşıyamayacağını anlar,

Alabora eder dert yüklü sığınakları.

Karşı kıyıdan iskeleye ulaşan bu mültecide kim?

Suyun üzerinde halka halka oluşmuş

Bu kalabalık sürüde nerden çıktı?

Neden sonra bir zaman yok oluyor?

Sonsuzluğa mı gidiyor yoksa yok oluşa mı?

Zaten ne zaman var oldu ki?

Ya denize ne olmuş böyle?

Kıyılar birbirlerine kavuşmak için mi

İnceltiyor denizin belini?

Yoksa hicrana dayanamayan deniz mi?

Vuslat uğruna ölümü göze almakta neymiş?

Sırf ölüm utansın diye mi?

Söyler misin bana yalnızlık, ne diye?

Tüm serzenişlerin yanıtı

iskeleye vuran yalnızlıktaymış

Sonunda cevap vermiş

Yalnızlık, yalnızlığa:

‘Yok edeceğimi sanırdım seni

Kendi içimde

Ne yazık ki yok olmuşum

Kendi içimde.

Hasen cuşa

Bu şiir toplam 653 kez okundu.
30.12.2007 21:52:41

• Yorumlar
• Yorum Yaz