SONER YÜKSEL (sesliharf)

KAYBOLUŞ

Boş sokaklarda umut uçururduk eskiden
Şimdi esir düştük
caddelerin yalnızlığında çaresizliğin resmini çekiyoruz
Bir aralık sızıyoruz gözlerden içeri kapıyı açık bırakırak
Her an yakalanmanın korkusuyla , korkusuyla çiçeği daldan ayırmanın
Artık kısalıyor cümleler , uzun uzun bakıyoruz boşluklara
Ve yeni boşluklar katıyoruz ufuklarına bu koca şehrin
Sonra kayboluyoruz sabahın telaşında
İnsan içine çıkıyor , utanıyoruz insanlığımızdan
Adı öykü oluyor akşamlara , tadı kaçıyor sevdaların
Ve hiç bir bıçak sırtı bu kadar keskin olmuyor , KANATMIYOR
Şubat ayazı vuruyor ,avuçlarım yanıyor ben kalıyorum
Yeni bir acıya kadar kapalıyım , sırtım daha fazlasını KALDIRMIYOR
Bedenimde yorgun artık ruhumda
Ve biliyor gözlerim
Başka bir bahara kadar KAYBOLUYOR

Bu şiir toplam 730 kez okundu.
24.04.2007 10:51:28

• Yorumlar
• Yorum Yaz