aydın altay (maksimilyanus)

karanlığımsın

ey sabahlarıma geceleri giydiren karanlık
ruhuma her dokunuşun kıyametimdir
viran bıraktığın saraylara sinsice giren karanlık
duvarlarına kazıdığın çehreler benimdir

dokunma bana senden izler kalmasın
varsın cesedim yol ortasında sahipsiz kalsın

ey rüyalarıma her halinle girdiğin karanlık
şaşaalı makamlara oturttuğun sultan benim
sonrasında hayat diye içirdiğin karanlık
cennet şarabı diye kandırdığın benim

dokunma bana senden izler kalmasın
varsın cesedim yol ortasında sahipsiz kalsın

ey ömrümün tazeliğini çürüten karanlık
usanmadan ardından koşturdun beni
dünyayı baki diye yutturan karanlık
nice heves uğruna kandırdın beni

dokunma bana senden izler kalmasın
varsın cesedim yol üstünde sahipsiz kalsın

ey dilberlerin suretinde saklanan karanlık
cemaline aldandım da har oldun bana
binbir deva diye kanıma giren karanlık
bir busenle cehennemi yar ettin bana

dokunma bana senden izler kalmasın
varsın cesedim yol üstünde sahipsiz kalsın

dokunduğun her yer harabedir şimdi
hayat diye ölümü yaşıyorum şimdi
dokunma bana senden izler kalmasın
varsın cesedim yol ortasında sahipsiz kalsın…


aydın altay

Bu şiir toplam 631 kez okundu.
2.01.2008 12:56:01

• Yorumlar
• Yorum Yaz