Feriha Aktan

Girinti

Değişti bomboşlukta çözümsüz alışkanlıklar
Sevi avundu kucağında sevisizliğin
İğne iplikle, insan uyuşmazlıkla var
Bilinçsizce sürüklenmesi hiçliğe denizlerin

Dolaşır durmadan uzayda içerilen zaman
Noktalaşan ilişkilerin birdenbire doğuşu
Sıcak soğukla, acı tatlıyla var
Boşuna temizlenmesi çamura batan kişinin

Her şeyimizle varız senle ben
Ot yeşile büründü kupkuru toprakta
Dile geldi acı sevinç tezgahlarında
Zora koştu kolay nasıl da bilmeden

Göz kalır bakışımızdır yok olan
En büyük yalnızlık en büyük kalabalıkta var.
Yıkanırdık aynı ırmakta üst üste iki kez
Sürekli akmasaydı dağlardan sular.

İnancım sana güvensizliğimle vardı
Ve tanımayışı birbirini anılarımın
Bulamamak aradığımı sende
Elbet kendi kendimi bulmaktı

Bu şiir toplam 529 kez okundu.
16.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı