Burak Saran

SEN VE SENSİZLİK

Çeşmenin başında görmüştüm seni ve o güzel gözlerini
senin o güzel gözlerinde bulmuştum kendimi...
bulmuştum o güzel gözlerinde sensizliğimi ve bensizliğimi
hatırlarmısın sevmiştikya hani birbirimizi...

sonra hiç beklemediğim bir an ayrıldık.
sesemi çıkaramadım. gitme kal diyemedim.yediremedim gururuma...
sesim çıkmadı ama şuramda,işte şuramada,sol yanımda bir volkan patladı sanki,püskürdü sensizliğimi ve bensizliğimi...

dostlarım geçer dediler.
zamanla alışırsın dediler yalnızlığa.
geceleri uykusuz kalmaya...
ama öyle olmadı. ne sensizliğe alıştım nede sensiz geçen zamana...

burda olsan çok güzel ama
artık ne fayda ben kalbimi gömmüşüm toprağa...
sen unuttun ,ben unutamadım.
yapamadım,beceremedim.
artık bitiyor,tükeniyorum her nefeste.
lanet okuyorum.haykırıyorum sensizliğime sensiz geçen günlerime

hani insan sarhoş olunca unuturmuşya her şeyi
ben içtim ama unutamadım üç şeyi
seni
sensizliği
ve o güzel gözlerini...

ben seni unutmadım. sende unutma beni....

Bu şiir toplam 726 kez okundu.
16.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı