erdinç Bülbül (erdinç3565)

Uzaklardan gelen sevgiye

Bir gün yanına geleceğim
Yanında kim olacak?
Benimse!
Ne demeliyim seni görünce?
Beni tanıdın mı demeliyim,
Yoksa sarılmalı mıyım boynuna?


Ben seni kocaman bir yürekle sevdim.
Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımdaki kana karışıp,
Geldin oturdun yüreğime.
Tek aşka ev sahipliği yapan bu yüreğe,

Herhangi bir insan değildin artık.
Bu yüzden ne hoş geldin vardı,
Ne de hoşça kal.
O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi yazın ortasındayız ama !
Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.
Böyle sevdim seni...

Çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı,
Senin renklerin karşısında.
Taze bir yaprak gibi yeşildin.
Üzerine yağmur damlaları düşmüş sarı güldün.
Kırmızıydın bir ateş gibi.
Ve maviydin...

Denize tutkundum,
Denizi sensiz,
Seni de denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim, insanları da...
Kendime bile dar gelirken,

En kızgın, olduğum anlarda bile,
Seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm.
Beni öylesine güldüren senin sevgindi
Ve
Kaygısız,
İçten gülüşün ne olduğunu, anladım seninle...

Her şeye rağmen sevdim seni.
Duruşunu, gülmeni, kıskançlığını,
Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını, korkularını sevdim.
Seni ve o doyumsuz sevdanı,
Seni severken yorulmadım.
Çünkü sen yaşam kaynağıydın.
Her gün yenilendim.
Seninle çoğaldım, büyüdüm.
Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.

Sevdim işte ötesi yok...
Kocaman bir yürekle sevdim.

Bu şiir toplam 458 kez okundu.
24.01.2008 11:25:51

• Yorumlar
• Yorum Yaz