M. Engin Karatay

Gönül Yarası

Uzakta erişilmeze, yanıp sevdâlanmışım
Mükemmelin peşinde, tutuşup gâmlanmışım
Gâye-i maksûduma, kalben evhâmlanmışım
Belli ki kapanmıyor, bende gönül yarası

Ararım uzaklarda, yitirdiğim dermânı
İletmek mümkün değil, bu buyruğu fermânı
Sözün tesiri için, yeğleyemem nermânı
Böyle izhâr eyliyor, bende gönül yarası

Tâ yürekten vurgunum, hayâlimi süslerim
Vuslat adlı kelâma, ümîdimi beslerim
Uzaklara daldıkça, alevlenir hislerim
Bir fâsıla vermiyor, bende gönül yarası

Aşk oduyla yanmışım, olacak mı söndüren?
Levh-i Mahfûz''da yazgı, var mı bahtı döndüren?
Bir tek O olacaktır, bu sancıyı dindiren
Neden hafiflemiyor, bende gönül yarası?

Bir suyken rahme geçtim, sonra Dünyâ''ya geldim
Bülûğa erip sevdim, nice güzeller bildim
Lâkin O''nun uğruna, hepsini birden sildim
Şimdi illâ O diyor, bende gönül yarası

Haftalar aylar böyle, kovalar birbirini
Görmüş müdür geceler, bu sevdâ''dan pîrini?
Müsâvî kılar ismim, dertlerin en mîrini
Rasûl bile kullanmış, Hümeyrâ tâbirini
Kuvvetli bir rüzgâr da, esip demez yerini...
Bu hasret bitsin diyor, bende gönül yarası...

Landsberg - 19.07.2000 22:55

Bu şiir toplam 959 kez okundu.
19.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı