Mustafa Pamuk (cancaroglu)

BEN SENDE BEN OLUYORUM

Ben seni düşününce ben oluyorum
Şair oluyorum, hayal kuruyorum
Şiirlerime kafiye gerekmez ki
Her satırda sen olsan yetiyor
Şimdi yanımda yoksun
Bu bana dayanılmaz acılar veriyor
Her defasında gel gitler yaşıyorsun
Bugün bana seni seviyorum dedin
Ya sonra, sonrası meçhul işte
Sanki gün gibisin, zaman gibi
Bazen güneş olup doğuyorsun ufkuma
Bazense en karanlık gecesin
Bazende mevsimler gibisin
Ama Sende hiç bahar yaşanmıyor
Bazen bir düş olup giriyorsun rüyalarıma
Bazense ulaşılmaz bir hayal
Sen nesin kimsin bilmem
Bildiğim bir şey var
O da ben sende ben oluyorum
Ümit olup dolsan kalbime
Aşk olup gelsen gönlüme
Dua olup düşsen dilime
Hiç biri olmuyorsun oysa
Sen ulaşılmaz olmayı seviyorsun
Bense sana ulaşmayı
Bir zaman seni anlatmaya çalıştım kendimce
Öyle bir anlatış ki bu
Ne defterlere sığdın, nede kalemler yetti
Seni ben anlata anlata bitiremedim
Beni bir tek sen anlamadın
Şu an gecenin bir yarısı
Bilmemki günlerden hangi gün
Saat kaçı kaç geçiyor
Zaman artık yok benim için
Ve bu kör karanlıkta
Ben oturmuş yine seni yazıyorum
Ben yine sende ben oluyorum
Sen yine yoksun ve olmayacaksın

Bu şiir toplam 469 kez okundu.
7.02.2008 01:43:07

• Yorumlar
• Yorum Yaz