burhan karan (burhan karan)

rengime

bilmezdim ;
bu kadar küçük olduğunu göğüs kafesimin;
kayıp bir yıldızdı yüreğime,
-senden önce-,
gerçekliği mor düşlerin.
o kadar uzaktı onlar bana
elimi uzatsam, sanki tutcakmışım gibi de yakındı oysa
ama hep yıldızlara dokunulurmu hiç dedim
uzaklığın eksikliğini hiç hissetmemişti sensiz yüreğim..
bilmezdim çünkü;
o yanan gaz lambasının etrafından ayrılamayan kelebeğin;
kısacık ömrüne sığdırdığı pervaneliği,
bir varoluşmuş oysa ardından alevlerin;
zamanın seninle başlayıp akması gibi
korkusuzca yaşamın sonsuz kaynağına...

ve benim sevgilim en umulmadık zamanlarda
kanatlandıran yüreğimdeki kelebekleri;
o her kanat çırpışlarında rüzgarlarıyla
beni sonsuz düşlere,
savuranları..
onlarki
uçuverir pervaneliğe hepsi
gözlerin yürekte yaktığı ateşe
o ipekten ince kanatlarında taşıdıkları
sevda sözcükleriyle...

ve her kelebek bir nefes olur,
öyleki tutuşurken yüreğimizde onlar
bakışlarımıza bıraktıkları o sevda sözcüklerini fısaldarlar;
ve bu pervanelik hep ruhumuzda
aşksa her nefesimizde olur..

Bu şiir toplam 714 kez okundu.
8.02.2008 00:19:43

• Yorumlar
• Yorum Yaz