Arif Özkan (kul arif)

İnsana Benzeyen Sürüye Düştüm

Bana bir yol acı, ey kaşı kara
Beni ateşlere yaktığın yeter
Ok vurdun sineme, derinde yara
Kanlı deryalara aktığın yeter

Vurulmuşum mâh yüzlere, cemâle
Elem katığımdır, dertler nevale
Gören göz dayanmaz, düştüğüm hâle
Mansur gibi, dar`a çektiğin yeter

Zalim avcu oldun, düştün peşime
Felek oldun, karışırsın işime
Kara sabanını batır döşüme
Kuru topraklara ektiğin yeter

Kul Arif Özkan`ım, piştim közümde
Bedenim seyriyor, can yok dizimde
Bunca hiddet niye, ne var sözümde?
Ömrümü zülfüne taktığın yeter
Kul Arif Özkan

Bu şiir toplam 695 kez okundu.
15.02.2008 18:09:23

• Yorumlar
• Yorum Yaz