Mehmet Bozkurt Esenyel

Gibiyim II

Akşamdan ses gelir batinca güneş,
Aglayan bulutlar gözyaşima eş,
Yandikça içimde dert, ateş ateş
Tikanmiş bacada duman gibiyim.

Bu anda yalnizlik benim eşimdir
Anamdir, babamdir ve kardeşimdir.
Içim degil size, gülen dişimdir
Ruhunu uçurmuş bir can gibiyim.

Kurumuş tarlayim yagmur bekleyen.
Talihtir derdime bin dert ekleyen.
Hasretim bir sese, bana gel diyen,
Dostum yok, herkese düşman gibiyim.

Çaresiz garibim, nerde tababet?
Hep beni buluyor kötü akibet,
Kanayan bir yara içimde gurbet
Tikanmiş damarda alkan gibiyim.

Aşkim bilmecedir, çözenim yoktur,
Kirilmiş bir sazim düzenim yoktur,
Bir uzun destanim yazanim yoktur
Cönklerde yaşayan divan gibiyim.

Edirneli aşik Mehmet''tir adim,
Anadan garibim garip yaşadim.
Dert yanmak degildir benim muradim
Derdime ben kendim, derman gibiyim.

Ankara - Mart 1973
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

Bu şiir toplam 558 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı