nihal çelik (nihal çelik)

Ay Işığı

Aydınlığın simgesi olan güneş hep sarışındır,
Sarı ve dalgalıdır saçları.
Her teli ayrı bir cama uzanır
Ve her dalgası ayrı bir ten ısıtır.
Teller, uzandığı camın ev sahibi tarafından her gün taranır.
Taradıkça ısınır evin sahibi
Ve ısıttıkça taranır güneşin telleri.

Karanlığın hakimi gece ise hep esmerdir,
Siyah ve düzdür saçları.
Her gece ayrı bir ruh boğar gür saçlarıyla
Ve her modelinde ayrı bir ölüm projesi saklıdır.
Öyle başkalarına emanet etmez saçlarını taransın diye.
Hırçındır, çılgındır…
Bazen öyle öfkelenir ki,
Ay bile onun korkusundan,
Kendi içine saklanıp bir çizgi halini alır ,adı hilal olan.
Bazı ruhlar boğulmayı istemez
Ama o hiçbir itirazı dinlemez.

Geceyi anlamak için boğulan ruhlara sürekli otopsi yapılır
Ve içlerinde görülen tek şey
Gecenin siyah ve düz saçlarıdır.
Galiba hiçbir kuaförün gücü yetmeyecek
Bu saçları kazımaya
Ve gece ara vermeden devam edecek
Savunmasız ruhları boğmaya…

Bu şiir toplam 364 kez okundu.
2.03.2008 19:05:13

• Yorumlar
• Yorum Yaz