Mehmet Bozkurt Esenyel

Sonsuzluk Türküsü

Sonsuzluğa varan yol
İçimde kıvranıyor;
Yanmak isterim bol bol.

Sonsuzluk içimde kor,
Arzularım bir umman,
Ruhuma esir zaman,
Ölmek kolay
Yaşamak zor.

Mesafeler cücedir
İçimin aynasında.
Coşkun ruhlar yücedir.
Sevginin deryasında

Ebediyyet ne tatlı.
Seven gönül kanatlı
Sonsuzluk ortasında.

Istırap sarayının
Kapısında bir kilit,
Kapatmış onu ümit.

Varlık tutuşup yandı
Sönmez artık bu ateş.
Aşk ruhumda uyandı.

Mehtap fecir ve ahenk
Tezgahımda dokunur,
Yolu aydınlattı nur.

Şu hür mavi ufuklar
İçinde beni saklar,
Orda fecir soyunur.

Ötelerin ötesi
Çekiyor beni her an,
Tükendi artık zaman.
Yokluk varlığa köle,
Aşkla vuslat el-ele.
Nura döndü ıstırap
Sana şükürler Yarab.

Edirne - 1950
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

Bu şiir toplam 482 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı