Mehmet Bozkurt Esenyel

Zaman

Zaman ki: Tezgahinda dokudu beni,
Ölümü unutturdu dindar ruhuma.

Zaman ki; bir hece de okudu beni
Gül diye dikenleri serdi yoluma.

Özledigim bir rüya bu gün sevgilim;
Iklimlerin bittigi yerde o şimdi.
Zihnimde kanat açan pembe emelim
Bir zaman bana yardi, benim eşimdi.

Fakat savurdu onu zaman rüzgari,
Ebediyyet yolunda agliyor şimdi.
Zaman, aldi elimden yeşil bahari.
Bilmiyorum neyimdi o benim, kimdi?

Zaman yollari diken, derin uçurum,
Maceralarim öksüz, gözlerimde yaş,
- Zamanin kollarinda ah... ölüyorum
Yetişir artik zaman, bagrin niye taş?

Maraş - 27.12.1942
Kaynak: Kara Sevdam Ak Özlemim

Bu şiir toplam 532 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı