Melih Cevdet Anday

Kendi Başına

Yağmurla ses olup çıksın,
Dallansın dumanlı ağaçta bensiz,
Vursun yürüyen şafağa gölgesi,

Gülde dolaşan arı gibi göksel,
Suyun kabuğunda gerçek parıltı,
Başağı sallayan ay gibi,

Arabasız bir yıldızın kamçısı
Gibi kıvrılsın gökyüzünde seçik,
Gün gibi boyasın denizi,

Ekmeğin yanında tuz gibi esmer,
Su anıtı gibi her yerde olsun,
Kimi desin, Kimin bu sevi?

Kendi başına sansın kimi?

Bu şiir toplam 672 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı