Metin Altıok

Sis

Özenle boyadim ipligini sevginin,
Gidip de bulamamanin incinmiş rengine.
Sisi gümüş bir rüzgârla tepelerden egirdim,
Dokudum yalnizligin bu serin kumaşini,
Sesime ayriliklardan bir gömlek diktim.
Ölümü tastamam ezberledim de geldim,
Dilimde bu buruk türkü tadiyla
Bilmem ki buradan nereye giderim.

Sonunda kendime bir top yangin edindim,
Solugumla besledim dudagimin ucunda.
Ömrümün külüydü savrulan hep ardimda,
Örterek yavaş yavaş biraktigim izleri
Yanmiş bir günün sürüklenen kanatlariyla.
Koştum, durmadan koştum o küçük yanginimla,
Adimin çaresiz kiyilarinda kendi gögümü bulmaya.

Bu şiir toplam 644 kez okundu.
22.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı