TAHSİN Özmen (tahsin özmen)

HANZALA

hep şehitler makamı buralarda yaşam
nasıl da ağlaşır mezar taşları
ferahfeza bilinmez...
bilinmez başka makam
...
cani bir kasırga
ömür ağacının yemyeşil yapraklarını döker an-be-an
...
- dağ gibidir her ölüm -
seher vakti okunan salâların...hüznüyle çöker insan
...
minicik elleriyle...
özgürlüğe giydirilmiş çelik korseleri kıran
zorbalığa karşı başkaldırının aşkı...
acının ve açlığın bilgeleri...çilenin alfabesini yazan
çocuklar...:
cenneti anımsatan yüzleriyle
ebedler diyarına göç eder...feryad-u figan

-her yeşil düş...ağaç yaprağı değildir-
buralarda
duygular düşünceler kıpkızıl...kan revan
...
çocuklar ölümü...
düşmek sanır salıncaktan
birer birer kaydıkca yıldız gibi
çığlıklar yükselir
zangır zangır titreyen kara topraktan
...
oysa;
yaşamın tüm orduları yenilsin...
özgürlüğe çelik korseler giydirilsin ister
aydınlığın katline...
ferman çıkaran düşman

bilmez ki;
buz bağlamış yüreklerin
gün ışığı girmemiş beyinlerin
gücü yetmez
güneşi söndürmeye hiç bir zaman
...
-karanlık haram Hanzala...! karanlık haram...!
artık büyü
ve ölümü gülerek karşıla
görmezse kimse kanlı sargılarımızı
görür Yüce Yaradan...görür Yüce Yaradan...
...
..
.
biliyorum:
/yürekleriniz...!
kıyama durmuş derviş nefesi gibi sımsıcak
ve abdestli eller misali tertemiz.../

28 Eylül 2001

*tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı yay,ank,2006

Tahsin Özmen

Bu şiir toplam 527 kez okundu.
14.03.2008 16:37:36

• Yorumlar
• Yorum Yaz