SERBEST KÜRSÜ
Hayallerim Uzaklar oldu hayllerim. Kimsenin bilmediği, gitmeye cesaret edemediği uzaklar... Dalıp gidiyorum uzaklara. Ne kadar uzaklara gitsemde hâlâ en baştayım. Gece karanlığında, bir cam buğusunda, şehrin loş ışıklarında umudu ararken gözlerim, hüznün büyüttüğü yaştayım. Nasıl anlatılabilir ki duygularım, nasıl tarif edilebilir bu halim nasıl? Bu hasretin bu özlemin tarifi yok. Girin bakın yüreğime, siz yanmayı o zaman görün asıl. İnan öyle doluyum ki, yazsam kalemler tükenir, kağıtlar dayanmaz ve satırlar yetmez. İçim ağlar, kar, boran, kış ama dışımda bahar havası, gözyaşlarım yüreğime akar, dışım belli etmez. Sadece yüreğimden taşanları yazıyorum, çoğu değil azı bu. Sitemim yok, şükrüm var, sabrım var. Çünkü kaderime yazılan yazı bu. Veren SEN oldukça, razıyım acı olsun, hüzün olsun hepsi de olsun. Derde de DERDİ VERENE DE HAMDOLSUN...! Azat Çetinkaya / 24.04.2014
Bu yazı 413 kez okundu.
YORUMLAR |