cemo can (cemo)

acım

Saat geceyi yarıladı
Odam ay ışığı loşluğun da
Ne hayal ettiysem uzak kalıyor,yıldızlar gibi
Özlemler
İçimi delik deşik ediyor
Yalnızlığın korkunç yüzü ürkütüyor beni
Birden karanlık çöküyor
Hersey koyulaşıyor
Çıkmaz bir sokakta buluyorum kendimi
Köreliyor gözlerim
Ellerim kelepçede
Uzanıpta yakalayamıyorum hiçbir aydınlığı
Gozbebeklerimden yeni yeni hüzünler doğuyor
Arkam da yüreğime çapa vuranlar
Ve pis bunaltısı,ellerime yapışan insan kokularının
Bir de yanım da golgem gibi beni terketmeyen puslu kaderim
Öyle çaresizim ki
Haykırsam duyanım yok
Belirsiz seslenişlerin arkasından koşuyorum
..koşuyorum koşuyorum tutunamıyorum
Diz boyu balçık her yanım
Ben hep kendimle döğüşüyorum
Sonun da kendime yenilip teslim oluyorum
Oysa ne kadar yitikmişim hayata
Bunu şimdi daha iyi anlıyorum
Alın goturun beni
Çekin götürün,kurtarın
Gözlerimi irdeleyen uçurum manzarası
Şakaklarımı öpen ruzgarın ılık nefesi
Mujdeliyor bana umarsızca ölümü
Alın götürün,çekin beni benden
Yoksa boylu boyuna yıkılacağım
Yoksa ölümün kırmızılığı ezecek beni..

Bu şiir toplam 721 kez okundu.
4.05.2007 22:52:02

• Yorumlar
• Yorum Yaz