Hatice Şimşek

SUSKUN ADAM

Bir adam tanıdım Bodrumda
terkedilmiş bir köyün ıssızlığında
dalgasız denizin sakinliğinde
virzyondan çıkmış filim gibi
izledim onu

Kumlarla döğüşür,sahilde ağlardı
birasını yudumlarken
dalgın bakışları
doğacak güneşi arardı

Sert adımlı,omuzları dik
çınar gibi sarılırdı sokaklara

Rüzgar eserken saçlarında
senfoniyi andırırcasına
sesizliği bozdu tahta masa gıcırtısı

Gıcırtılar arasında
histerikli bir kahkaha attığında
kimsesiz bir çocuğun, ağıdı
yankı yaptı kulağıma

Dönüp denizin karanlığına
yansıyan yakomozla, haykırdı

Ne istiyorsun benden

Susma konuş dedim birden
Sustu,sustu yine sustu

Sonbahardı,terkedilen sevgililerin
hırçınlığını yaşıyordu mevsim

Suskun adam
yaktığı sıgaranın
dumanında kaybolmuş
dayandığı ağaçtan
okyonusların ötesine bakarak
elindeki şişe gibi boşalmak istiyordu

Başını eğdi, bir ahh çekti

Babam zengin,annem kumarda
ben sevgi istedim
onlar attılar önüme para

Liman arayan balıkçı teknesi gibi
gözlerime bakarak


Ben cahilim, felsefe okudum
tek bildiğim şey
hiç bir şey bilmedigimdir

Bana yaptığın kötülüğü
kötülükle ödetirsem
benim senden ne farkın olur

Bana sevmeyi ögrettiler
sevilmeyi değil
isyanım ona, isyanım ona

Ezilen midye kabuğuna dönmüştüm
yaşam dalgaları arasında
sert bir kayaya çarpmıştım

Genç adam elini uzatarak
bırak dostum
biz sevgi denizinde boğulalım
onların yüzdüğü deniz zaten kirli

Bu şiir toplam 621 kez okundu.
5.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı