M. Levent özgeç

- - - NEYLEYİM - - -

Eğrilerle düz zemine oturdum
Doğruları eğik sandım neyleyim.
Alımlı gözlerle süzdüler beni
Kör sıpayı geyik sandım neyleyim!

Okyanustan yol açmıştım yoluma
Dost sandığım giriverdi koluma
Takılınca hokkabazlar salına
Sallandıkça kayık sandım neyleyim!

bakışlar heybetli duruş heybetli
Sanırsın bükülmez demir bilekli
Sanki ahiretten dönüş biletli
Cüceleri büyük sandım neyleyim!

Yüreğime ne kaktüsler ekildi
Dikenleri mısralardan döküldü
Bir eğriyle yine boynum büküldü
Savruldukça yayık sandım neyleyim!

Yıllar yılı oyalanıp durmuşum
Zulümleri zalimlere sormuşum
Meğersem ben gönüllerde kor''muşum
Uyudukça ayık sandım neyleyim!

Hileli yürekler hileli pozlar
Zemheriye döndü baharlar yazlar
Yazarım ve lakin kalemim sızlar
İnsanlığa layık sandım neyleyim...!



''GÖNÜL PINARI Kitabından''

Bu şiir toplam 719 kez okundu.
10.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı