Gülay Bilen

Efendim

sen gelmeden önce tanımıyordu cihan güzelliği
sen gelmeden önce tanımıyordu gece aydınlığı
sen gelmeden önce tanımıyordu insan kulluğunu
sen gelmeden önce tanımıyordu gönüller sevgiyi...

sensin efendim cihanı güzel kılan
geceyi aydınlatan,gönlüme ışık saçan o eşsiz nuruyla
sensin efendim insana kulluğu öğreten
gönüllere sevgili olan,gönlüme huzur veren

senin teşrifinle sevindi iki cihan
gönüllere bayram,yeryüzüne sultan oldun efendim
seninle merhameti tanıdı zalimler
seninle şefkati öğrendi cocuklar

ne zaman içimde bir sızı belirse
o eşsiz sabrın gelir aklıma efendim
senin başına düşen taşlar canlanır gözlerimde
içimdeki sızı ise büyüdükce büyür

ne zaman ağızıma bir lokma ekmek alsam
açlığın girer aniden düşüme efendim
senin beline bağladığın o taşlar canlanır gözlerimde
lokmalar ise boğazımda düyümlendikçe düyümlenirler

ne zaman namazlarımda alnım secdeye varsa
saatlerce alnını secdeden kaldırmayışların gelir aklıma efendim
senin topukların şişene kadar kıldığın
benim ise geçiştirdiğim namazlarım

ne zaman kendimi kahkahalar içerisinde kaybetsem
ağlamaların gelir aklıma aniden efendim
senin bizi düşünüp her anında gözyaşı dökmelerin
canlanır gözlerimde
kahkahalarım ise suskunluğa büründükce bürünürler

Bu şiir toplam 969 kez okundu.
15.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı