Gülay Bilen

Yaprak

Bir yaprağa sarıldım umut dolu
yeşereceği günü bekledim hasretle
güneşe yalvardım ışık saçması için
yaprak ise düştü dalından...

O ne düşüştü öyle
öyle ürkek, öyle hayata küsmüştü ki
tüm hayallerimi, umutlarımı beraberinde düşürdü
onunla birlikte son verdim hayata

Oysa ne kadar bağlanmıştım ona
hayat bulmasını beklerken, vazgeçmişti hayattan
bir tek benim sevgime susamıştı halbuki
şimdi ise sevgimden de vazgeçmişti...

Çaresiz akıtıyorum gözyaşalrımı üstüne
belki yeşerir, hayata gözlerini açar diye
gerekirse ağaçları önüne sererim
yeterki o mutlu yaşasın diye

Bu şiir toplam 797 kez okundu.
15.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı