SABRIMIZI TAŞIRAN DAMLALARDAN (Kurtul Sana-Ana- Baba)

Neyi bekliyorsun? Kimi bekliyorsun? Okusana, öğrensene, kurtul sana, dertlerinden, sıkıntılarından, Sana engel olan mı var? İlahi emirleri öğrenmezsen, bilmiyordum demekle kurtulacağını mı sanıyorsun? Aldanıyorsun, kendini kandırıyorsun. Hadi İraden şimdilik sendeyken “KURTUL SANA” sonra, yazık olacak, sana, bana, hepimize Ahir zamanda. Pişmanlık yok, Ahir zamanda. Ne yapacaksan yap, şimdiki zamanda.

42. K U R T U L S A N A

CEHALETTENDİR, SAVAŞLARIN ÇOKLUĞU,
CAHİLLİKTENDİR, BARIŞLARIN AZLIĞI,
KÖR CAHİLLİKTENDİR, KAZALARDA ÖLENLERİN ÇOKLUĞU,
OKU SANA-OKU SANA, CEHALETTEN KURTUL SANA,

DOĞRULARDAN DÖNENLER ÇOK OLUR, CAHİLLİKTEN,
YANLIŞLARDAN DÖNENLER AZ OLUR, CEHALETTEN,
ZARARLARDA, ZİYANLARDA ISRAR, CAHİLLİKTEN –CEHALETTEN,
CAHİLLİKTEN KURTUL SANA, OKU SANA- OKU SANA,

BİNDİĞİN DALLARI KESMEKTEN HİÇ Mİ KORKMAZSIN,
OKUMAKTAN, ÖĞRENMEKTEN ÇOK MU KORKARSIN?
CEHALETİN, CAHİLLİĞİN DOSTU MUSUN SEN?
OKU SANA- OKU SANA, CEHALETTEN, CAHİLLİKTEN KURTUL SANA.


Zamanımız, ilim, bilim, teknoloji, zamanı. Ancak insanlık vasıflarımızı da teknolojiye kurban ediyoruz cahilliğimizden. İnsanlar önce özlerine dönmeli, insan olmanın erdemine varabilmeli, insan olmanın hazzını hissede bilmeli. İnsanlık, paylaşmak, dertleşmek, yardımlaşmak gibi altın değerlerini geri alabilmeli. Barış için de yaşama azim ve kararlılığını büyük bir cesaretle yaşamayı öğrenmeli. Savaşmak yıkmak, parçalamak demek! Oysa hep söyleriz, yıkmak marifet değildir ki, Marifet yapmak. Yapılanı yıkmak çok kolay! Yıkılan inşaatları görüyoruz hepimiz. Yıllarca emek verilerek, yapılan koca koca binalar, dakikalar içinde yıkılıyor. Biliyoruz, görüyoruz, ama yine de, yapmak yerine, yıkmayı tercih ediyoruz. Acaba neden? Cahilliğimizden, cehaletten bildiğimizi zannettiğimizden! Bilim, teknoloji, irfan olmadan, vicdanla, imanla yoğurulmadan. Hiçbir işe yaramıyor. Yap- bozdan başka. Vicdan iman ile yoğurmadan, ilim, bilim, hepsi film. Bizler bu filmleri hep seyir ediyoruz, izliyoruz. Ders almıyoruz. Çünkü Ders almak için okumuyoruz, öğrenmek istemiyoruz. Cahilliğimizi, cehaletimizi kaybetmek istemiyoruz. Cahilliğin, cehaletin yılmaz bekçisiyiz. Bu yüzden sık, sık Darbeler yiyoruz. Akıllanmıyoruz.
Alın hepimize en yakından bir örnek; Yıllarca bir hocanın peşine takılıp gittik. Hoca ne dediyse doğrudur. Hoca ne yaptıysa doğrudur. Yanlış da yapsa doğrudur. Neden? Çünkü hocadır hem de bizdendir. Peki! Neye göre? Kime göre doğrudur? O konularda bir bildiğin, bir okumuşluğun veya o konularda bilgisine güvendiğin birine mi danışıyorsun? Yok. O zaman neye göre, doğruluyorsun. Bilmediğin bir şeye doğrudur demek, yalan değil midir? Yalan Müslümanın düşmanı, doğru yoldan çıkaranı değil mi? Hoca torpille işe yerleştiriyor Yanlış- haram ama bize yapılınca doğrudur. Hoca sınavlarda soruları dağıttırıyor, kopya çektiriyor. Hırsızlık-haram ama bize yapılıncada doğrudur. Hangi dinde var. Müslümanlığın neresinde yazıyor. Dinimiz doğruluk-dürüstlük, Adalet dini değil mi? Gavur da olsa herkese eşit davranmak, adaletli olmak. Müslümanın en önlemli görevi değil mi? O zaman Gavura niye gavur, Müslümana niye Müslüman diyoruz. Aynı işleri yapıyoruz. İnsanlara Gavur gibi davranmak Gavur işi, münafık işi. Asla değildir, Müslüman işi. Müslümanım deyip de Gavur işi yapmak Münafık işi, Münafıklık Cehennemin en alt tabaka mahlukları. Bilmiyor musunuz? Yaratanın Biz Müslümanlara İlk emri Oku, Oku, Oku, neden üç kez üst üste oku. Hiç düşündük mü? Çünkü insanın On önemli vasfı; okumak, öğrenmek, öğrendiğini yaşantısında tatbik etmek. Peki! Neyi? Nereden? öğreneceğiz biliyor muyuz? Biliyorduk. Unuttuk veya unutturulduk. Okumak, öğrenmek, yaşamak Ama! Yüce Kuran’dan ve sünnetlerden başlayacağız ki okumaya, öğrenmeye, yolumuzu şaşırmayalım, Şaşırtılmayalım. Emin adımlarla yürüyelim, yanlışları düzeltelim, insanız beşeriz, şaşarız ama! En kısa zamanda da tövbe edip dönmeyi de bilmeliyiz. Dönmeyenleri de, Döndürmeye çalışırız, dönmezse de yanlışını bilmeyiz. Tedbirimizi almalıyız. Sonradan biz nerede? Yanlış yaptık demeyelim. Sızlanmayalım. Bütün suçu da Hocalara, Hacılara atmayalım. Yanlışlar kişileri bağlar. Dinleri, Devletleri, Kurumları ve kuruluşları bağlamaz. Yanlışları düzelten Halklar olmazsa, Devletler ayakta fazla duramaz. Yıkı verirlerdi, Eskiden. Şimdilerde yıkmıyorlar. İçten sömürüyorlar, süründürüyorlar.
Dinimiz Rehber bize, uyarıyor, öğretiyor, yol gösteriyor. Bizlere de okumak, öğrenmek, öğrendiğimizi de yaşamımızda uygulamak ve çocuklarımıza öğretmek düşüyor. Aman ha! Okumayı sadece Okullarda Fizik, Kimya, Matematik öğrenmek sanmayalım. 15 TEMMUZU ve Diğer darbeleri unutmayalım. Sırtınızdan bir daha vurulmayalım. Suçu da Hep başkalarına atmayalım. Bu darbelerde bizlerinde sorumluluğu var. ANA- BABA lar olarak. Niye? Demeyelim? Çünkü çocuklar bize ait yani bizim sahibi olduğumuz kölelerimiz veya da Efendilerimiz değil. Çocuklar yüce yaratıcının Bize emanetleri. Tıpkı bedenimiz gibi. Veren Yaratan nasıl yetiştir diyorsa. Bizler öyle yetiştirmekle sorumluyuz. Sahiplenmek Çok, çok yanlış! Hepimizin tek sahibi Yüce Yaratan! Hayat zaten sınav! Ödevlerimizi Görevimizi yapalım. Sadece ANA – BABA olalım yeter.

43. ANA—BABA

KILDIRA BİLİYORSAN NAMAZLARINI,
TUTTURA BİLİYORSAN ORUÇLARINI,
ÖĞRETTİNSE HELALLERİ-HARAMLARI,
KALDIRDINSA, ANASIN SEN—BABASIN SEN,

SÖYLEDİNSE EMEĞİN, ALINTERİNİN KUTSALLIĞI,
SÖYLEDİNSE ÇALIŞKANLIĞIN DEĞERİNİ, HUZUR VERDİĞİNİ,
SÖYLEDİNSE TEMBELLİK, BÜTÜN HASTALIKLARA DAVETİYE,
SÖYLEDİNSE, BABASIN SEN—ANASIN SEN,

EMEKSİZ AŞ BAŞ AĞIRTIR, DEDİNSE,
DÜRÜST ÇALIŞMAK İBADETTİR, DEDİNSE,
HAYIRLI EVLAT YETİŞTİRMEK, HAKKA HİZMETTİR DEDİNSE,
DEDİNSE, ANASIN SEN—BABASIN SEN,

ÖĞRETTİNSE SEVGİ; EMEK, ŞEFKAT, MERHAMET İSTER,
ÖĞRETTİNSE EMEK; ALIN TERİ, AZİM, KARARLILIK, SABIR İSTER,
ÖĞRETTİNSE ERKEN KALKANIN RIZKI BOL OLUR DİYE,
ÖĞRETTİNSE, BABASIN SEN—ANASIN SEN,

ÖĞRETMEDİNSE SEVGİYİ, SAYGIYI, HÜRMETİ,
ANLATMADINSA ŞEFKATİ, MERHAMETİ, HOŞ GÖRÜYÜ,
BİLDİRMEDİNSE HAK YOLUNU, HAKKI İLE!
BİLDİRMEDİNSE, ANA MISIN? SEN—BABA MISIN? SEN. BAUDKKTMAA02092016

Şiirimizde geçen, uyarıları çoğunluğumuz dikkate almıyoruz. Üzerinde biraz düşünüp, Acaba doğrumu? Yanlış mı? Değerlendirilmesine lüzum görmüyoruz. Yanlışa yanlış, Doğruya doğru demeyi bile gereksiz zaman kaybı olarak görüyoruz. Oysa ne kadar yanılıyoruz? Bir anlasak, anlatabilsek! Asıl sınavın hayat boyu sürdüğünü, an sızın bittiğini. Ölenleri, görüyoruz, idrak edemiyoruz, kendimize konduramıyoruz. Düşünmek sanki zaman kaybı! Oysa düşünmek; plan, proje yapmak demek! Düşünmek yanlışlara düşmemek, zaman kazanmak için yapılır. Boşuna dememiş Atalarımız; Bin kere düşün, bir yap ki, Yaptığını yıkmak zorunda kalmayasın. Zaman kaybetmeyesin.
En değerli varlık insan olduğuna göre, neden? İnsanları yetiştirmede bu kadar rahatız. Nasıl olsa büyür, kendi yolunu bulur zihniyetindeyiz. İnsan yaşadığı toplumun yaşayışını örnek alarak büyür. Çevre düzgün, insanlar dürüst ise o insan onları örnek alır. Ya yaşadığı çevre bozuk, yanlışlar içinde ise, o zaman o insandan nasıl iyi toplumda yetişmiş, insan davranışları beklersin. Bu normal insan Aklına ters düşen bir davranış olmaz mı? Böyle bir konuyu yaşadık memleketimizin birinde: Vatandaşımız hem yürüyor, hem ağlıyor, hem de kendi kendine konuşuyor. Biz de duramadık. Meraklandık gel hem şerim neyin var? Bu kadar üzülüyorsun, hem de ağlıyorsun. Başladı anlatmaya marifetlerini. Benim oğlan, bana ağıza alınmayacak hakaretler ediyor, Beni dövüyor, her gün para istiyor. Neyim varsa sattım. Şimdi de bir kahvehanem var onu sat. Parasını bana getir diyor. Ne yapacağım bilemiyorum. Dayanamadık bir soru daha sorduk. Sen bu çocuğu nasıl yetiştirdin ki, böyle hayırsız bir evlat oldu. Bizim ki başladı. Bir dediğini iki etmedim. Düne kadar. Yemedim yedirdim, İçmedim içirdim. Beraber her yola gittim. İyi –kötü, helal-haram ayırmadım. Evladımı kırmadım, Üzmedim. Vurduk, kırdık, eğlendik, günümüzü, gün ettik. Kötü alışkanlıklar edindik. Şimdi paramız bitti diyorum. Ben anlamam diyor. Nereden bulursan bul, neyin varsa sat. Beni bu hayata sen alıştırdın diyor. Çok saygısız, edepsiz, Küfürbaz biri oldu. Ne yapacağım bilmiyorum. Dedi Şimdi suç kimde? Ne ektiğini bilmezsen, Ne biçeceğini de bilemezsin. Geven tohumu ektiğin yerden, Gül ağacı bulamazsın. Onun için Evlat deyip geçmeyeceksin, Hayırlısını yetiştirmek için, çalışacaksın, sabır göstereceksin, neme lazım demeyeceksin. Okula gönderiyorum. Daha ne yapayım demeyeceksin. Takip edeceksin, gerekirse hafiye olacaksın.

---

YORUM YAP

---

YORUMLAR